ഒറ്റ നക്ഷത്രം

നിലാവും നക്ഷത്രങ്ങളും പോറിയ

ആകാശമാ ണ്   ഇന്നുമെന്റെ  അതിജീവനം

കടലോളം മുറിഞ്ഞ കിനാവുകളും

ചിതറിയ ചില വാക്കുകളുമാണ്

ഇനിയുമെന്റെ ദൂരം

അതിസൂക്ഷ്മകണങ്ങളിൽനിന്നു 

 ആ ഒറ്റ  നക്ഷത്രത്തിലേക്ക് പറക്കലാണ് ജീവിതം.

തകർന്നാലും

തകർന്ന ചിറകുകളിലെ

തൂവലുകളാണ് എന്നും എന്റെ  ഹൃദയം സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത് .

എന്നാളും

ചില അദൃശ്യ കിരണങ്ങൾ എന്റെ വഴികളിൽ പതിയവെ

എനിക്ക് നടക്കാനുള്ള വഴി തെളിഞ്ഞുകാണാം...

ആ കിരണങ്ങളുടെ ജ്വാലയാവാം

 എന്റെ ഹൃദയത്തെ തൊടുന്നതും

അരികുവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ആശങ്കകൾ

അരികുവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ആശങ്കകൾ

എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്നോ

അത് ചിലപ്പോ,

രാത്രിയുടെ ഇരുട്ട് തീരുവോളം

ഉറക്കമുണർന്ന് കാത്തിരിക്കുംവിധമായിമാറാം...

ഉണർവിൽ നിന്ന് മരണംവരെയുള്ള   മാത്രം

വിശ്വാസങ്ങളിലേക്ക്

പന്തമെറിയുന്നതും , കുത്തിയിറക്കുന്നതും

നോക്കിനിൽകുംവരെയായിമാറാം...

അപ്പോയൊക്കെഴും;

മതസംഹിതകളും തത്വസംഹിതക ളും

നിലാവുകാണാതെ  

ഇരുളിൽ ശ്വാസം മുട്ടുന്നുണ്ടാവാം…

ദിവസം ഒരു നേരം വിശപ്പടക്കുന്നവന്റെ

രാജ്യസ്നേഹവും വിശ്വാസവും  തമ്മിലെന്ത്‌ബന്ധമെന്ന്

വേർതിരിക്കപ്പെട്ടവർ 

  അപ്പോഴും ആശങ്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കും...